voor Schiermonnikoog

Springtij

Het veer gaat hoger langs de horizon
regenvlagen versluieren de vaste wal
het water tot de voet der duinen
waar anders kilometers strand
de weg naar zee plaveien
wind geselt mensen, duinen
schuimbekkend jagen golven mij terug
 
De overkant verzinkt in tranen
de veerboot vaart naar niets
nu ik eeuwig vastzit op dit eiland
moet ik leven van mijn dromen
en speel het kind in mij
op de rand van duin en zee

 
© Gauke Zijlstra, 1997
 
Uit mijn bundel: Hoeveel vormen kent vuur