Nazomer
De dagen steeds korter,
het zonnestofje zweeft,
het zinderen voorbij
Een kind speelt met
zijn langer geworden schaduw,
zich groter wanend dan hij is
De late bloeiers
hullen zich als bruiden
in draden van pluisharen sluiers
De kilte is nog ver te zoeken,
houdt zich schuil
onder warme stenen
Toch huiver ik
van dit langzaam sterven
van de zomer, gezeteld in mij
© Marijke van der Scheer, 2004