Gedichtendag 2010 *** Gauke Zijlstra en Marijke van der Scheer

Een gedicht is een gedachte
die is aangekleed om uit te gaan.

Niklas ( niklas.web-log.nl )

©Hermione Velthuis - Glaskunst
www.ottohuis.com

Vrijheid (1)

Er is een lied over vogels die vliegen
zomaar over muren en grenzen
die mensen hebben getrokken
tussen wij en zij - tussen jou en mij

Om vrijheid te kennen moet je weten
wat onvrijheid is - de wereld door tralies -
zoals een vogel die in een kooi is gestopt

Vrijheid (2)

Als ik een beeld zie van zwermende vogels
van mij gescheiden door een verticaal raster
dan filosofeer ik te lang over de vraag

aan welke kant van de tralies is vrijheid

Diricall portable; ca. 1998. De grote "chip" is ontworpen door Gauke Zijlstra.

Technopoëzie (1)

Als je kijkt
binnenin zo´n apparaat
en je weet van
transistor en kristal

van uart en processor
phase-locked loop en led

Technopoëzie (2)

en het leven in zo'n chip -

van zender en ontvanger,

dan is dat toch
pure poëzie?

Gooi nooit oude schoenen weg voordat je
er een gedicht over hebt gemaakt.

Niklas ( niklas.web-log.nl )

Gewoon schoenen (1)

Ooit gekozen
nieuw
als mooi

lang gedragen
zij mij
ik hen

Gewoon schoenen (2)

nu oud
voetgevormd
der stappen zat

ontveterde pose
laatste reis
Afscheid.

Stem (1)

Ain stem gaalmt deur mien kop
en brocht mie de toal weerom
dij mien kinderjoaren kleurde

Dij stem gaalmt deur mien kop
zien toal is nait allennig woorden

mor ok wat ik zai as ik t heur

Stem (2)

Nog altied klinkt dij stem
in t hele noorden, klei of zaand
van ain dij nait meer bie ons is

op n spaigelploatje zingt e deur

mit zien aigen waarme klaank
en brengt mie weer bie t leven.

Lenin - beeld bij boerderij van fam. Koop in Tjuchem

Ommekeer (1)

Machtig leider, gebronsd
rechterhand in weids gebaar

verheven staat hij voor
verheffing van het volk
grootse dromen die verkeerden
bevrijding die tot knechting werd

onvindbaar op de vlakte
waar geestverwanten wonen

Ommekeer (2)

ooit omringd door pleinen vol volk
nu verborgen achter bomen
jaspanden wapperend
in een wind die niet meer waait

van beeldenstorm en smeltkroes

gered door kapitaal

Bezoek (1)

Haar kin is op haar borst gezakt
ze schrikt, fleurt op als ze
haar bezoek herkent en vraagt

of hij toevallig in de buurt was

voert conversatie, laat geen lange stiltes vallen
herhaalt wat ze zojuist nog heeft gezegd
weet niets als haar van vroeger wordt gevraagd
ze weet de naam van het bezoek

Bezoek (2)

en heeft dezelfde grapjes als eertijds

ze toont zich flink
als haar bezoek weer afscheid neemt
maar als hij de kamer heeft verlaten
zakt haar kin weer op haar borst

©Dick Lubbersen - Milkman's lighthouses
Atelier Helderrood / Kunstkwartier Waanderveld

Water en vuur (1)

De zwaaiende bundel
over water en land

verbleekt in het licht
van de nieuwe morgen

Water en vuur (2)

getinkel van glas
wekker van de straat

volle voor lege fles
huis aan huis aan huis

vloed rond het eiland

©Ellen Kroeze - Dineren op een gestreept tapijt 1
Atelier Helderrood / Kunstkwartier Waanderveld

Inzake dineren (1)

Teneinde te kunnen dineren dient
exquise voedsel voorhanden te zijn
in die behoefte voorzien is de
taak van de agrarische sector

De akker geploegd en bemest
zaad wordt gezaaid, knollen gepoot
gewas aangemoedigd te groeien
regen en zon bepalen de rest

Inzake dineren (2)

De oogst is verzameld, het varken geslacht
de schrijnwerker heeft stoelen en
tafels gemaakt, de tapijtwever weefde
schering en inslag, de elektromonteur hangt
kroonluchters aan gesluierd blauw zwerk

Laat ons een feestmaal genieten
op het gestreepte tapijt!

©Maarten van Leuken - Two masks
Galerie Opera VII / Kunstkwartier Waanderveld

Twee maskers (1)

Ze wilden reizen
tot achter de horizon
naar de pot met goud
bij de regenboog

Ze gingen samen
op zoek naar de schat

Twee maskers (2)

groeven een kuil
dieper en dieper

Ze zijn nog samen
reizen dezelfde weg
tussen hen in loopt
de grens met hen mee

Vijftig Plus

Als sneeuw voor de zon
of bladeren
voor de herfstwind

o zaten die bladeren
vaster
en mochten die kleuren
voor eeuwig zijn.

©Joost Barbiers - Pont perdu
Project Art-In-Stone

De Ander

De overkant:
waar is de brug

bruggenbouw,
bruggenonderhoud

ik ken geen brug
met één oever.

Het kind zegt weet je
Waarom het buiten zo waait
Dat komt door de storm

©Geertje Biessen - Zonder titel 1 en 2
Atelier Fontein

Zij lijkt (1)

Zij lijkt

de gestyleerde uitvoering
van zichzelf
haar lichaam strak van buiten
van binnen warrig woelig

Zij blikt brutaal - met een tikje schroom-
snakkend naar erkenning
in een verleidelijke pose

Zij lijkt (2)

De eerste kus is genoten
Zij weet van wanten
zeggen haar ogen

maar haar mond lacht in een
schampere plooi

Zij lijkt (3)

Zij preludeert verrukkelijk
maar beseft het niet

Alles wat in haar raast:
lust, pijn, wanhoop, vragen
lijkt zich te verhullen

in dit volmaakte kunstwerk

dat zij is

Writersblock (1)

Soms wil ik dat zij niet zo wit
zo vlekkeloos voor mij ligt

liever zou ik deze jonkvrouw
willen manen tot zonde

Writersblock (2)

zodat ik haar bezoedelde lijf
kan koesteren en helen

beschrijven en vormen
tot het mooiste gedicht

©Elsje de Koster - Prehistorische grazers
Project SteenLetterBeeld

Prehistorische grazers (1)

Het landschap van ooit
kleuren verborgen in duister
gepatineerde blokken van steen
daartussen het levend gewas

de grazende kudde
neemt wat er wordt geboden
de beweging volgend van
het doek van de aarde

Prehistorische grazers (2)

de aanstormende stieren
verstoren het evenwicht nooit
zij bevestigen slechts
de onzichtbare groepscode

het landschap van ooit
vraagt niet om meer
maar herbergt het leven
de toekomst, het nu

Senza Mamma (1)

uit: "Suor Angelica" *)

Het kind
werd van haar weggerukt
door ethiek van grauwe zeden

de maagd torent
nog altijd hoog
in het blauwe eindeloos

Senza Mamma (2)

alwetend
getekend
maar ongeschonden

vormt zij zich
opnieuw
naar het kind

Senza Mamma (3)

*) De Opera "Suor Angelica" is van Giacomo Puccini (1858-1924),
tekst: Giavacchino Forzano.
De aria "Senza Mamma" gaat over een kind dat
van de (ongehuwde) moeder is weggenomen.
De moeder gaat in een klooster, waar
zij ontdekt dat haar kind is overleden.
Zij wil zich met haar kind herenigen
door zelfmoord te plegen.

Keuterij de Benderse Berg - Dwingelderveld.
Schrijver Anne de Vries vertoefde hier.

Tijdelijk Thuis (1)

De gesloten ramen
van het stille huis
gaven ons geen inzicht

de verbeelding verborgen
voor schrijvers van nu
op de Benderse Berg

Tijdelijk Thuis (2)

wel weids uitzicht
van heide bomen en water
muzen van de schrijver van toen

hier in deze broedplaats
heeft hij gedacht
gezwegen en geschreven
dichtbij het vlammend vuur

Tijdelijk Thuis (3)

het huis is met zijn omgeving
als een eeuwig verbond
één geworden door de tijd

onder de nok tegen de gevel
ontdekken we bij nader inzien
een verlaten zwaluwnest

Kroonluchten (1)

Haar domicilie is het blauwe, ijle
waar wolken de luchten herscheppen

In deze zee van ruimte
zweven zetels en rijk gedekte dissen
als door een zachte tornado
gedreven, geheven,

Kroonluchten (2)

in een tijdloos tableau

Het stoffelijke laat zich moeiteloos mengen
met vluchtige, vloeibare vormen

sfeer in de sferen

Kroonluchten (3)

Deze trancedente schoonheid
tabernakel in de woestijn

is haar zelf gecreëerde huis

voor altijd

Hollands wit (1)

Bedoel je het loodwit van de lucht
boven opkruiend ijs
in de vroege ochtend op het IJsselmeer

het vuilwit van een oerhollands stoepje
dat nog naglimt van het boenen

Hollands wit (2)

witte mist van wijze vrouwen
tussen bomen in een Drents bos

het hagelwit van lakens en doeken
wapperend als vlaggen vol overgave
in westenwind

Hollands wit (3)

het sneeuwwit van Ruysdaelse wolken
in een blauwe lucht
boven riviergezichten

Of het wit van de onschuld, waar elke kleur
ongepast lijkt te zijn

behalve misschien een voorzichtig rood en blauw?

Pont Perdu (1)

Verbinding zonder overkant
surplus van in vaart verloren visie

destijds navigeerden schepen
met turf voor koude kachels

Pont Perdu (2)

nu ligt zij schijnbaar zinloos
het rusteloze ruisen voorbij

gebleven is de kalmte
de pracht van enkel zijn

de andere kant