voor Edith

Lichtjaren

Een huis langs de Melkweg
met honderd ramen die licht
ontvangen en honderd ramen

waarin een vrouw licht heeft
gevangen dat gonst van verhalen
over laaiend vuur in kille kastelen

en een landschap vol dromen
van dwalen tot over de horizon
over groene flanken van heuvels

langs een waterval tussen de rotsen
met ritme van eeuwig geruis
stenen die nat mooier van kleur zijn

een cirkel van mistige schimmen
versteend in een oeroude dans
in de verte fladderen kraaien

in verlaten kathedralen graast vee
hun roep stijgt onbelemmerd ten hemel
tussen resten van graven
tussen zerken van geesten
die weer heen zijn gegaan

herinnering die beelden bewaart en
teruggeeft in kleuren en zinnen
getekend door een eigen dimensie

zoals je niet luistert naar de muziek
maar je gedachten laat zweven
je ziel de buitenkant loslaat

en je binnenkant nieuw voelt
alsof je verliefd was op alle
lagen van stilte in de vertelling
verbonden met oertijd en toekomst

 
© Gauke Zijlstra, 2001
T.g.v. opening van de tentoonstelling van Edith Stoel
in het Centrum Beeldende Kunst te Emmen 29 maart 2001
en Galerie De Blauwe Roos te Burum op 22 november 2002