Geen bloemen, geen kaarsen

Hier lag hij in zijn laatste bed
althans, de laatste keer dat ik hem zag
want niemand had verteld dat hij hier was
en niemand dat hij hier weer weg zou gaan

De handen slap, waarmee hij hard geslagen had
de benen zonder kracht nog om te woelen
geen klompen meer waarmee hij schopte
tot ik te sterk was en hem kon weerstaan

Zijn geest vooruit gereisd naar duisternis
een gezicht dat norsheid was verloren
een mummelmond die onverstaanbaar
vergeving leek te vragen

 
© Gauke Zijlstra, december 2019